คำยินดี

เนื้อเรื่อง

2 คำยินดี

“เฮยว่าไง”เสียงผู้ชายคนหนึ่งทักทาย

“ก็ดี นายละ”ผู้หญิงคนหนึ่งตอบรับกลับมา

“ปาล์ม วันนี้มีอะไรส่งบ้าง”ผู้ชายคนนั้นถามต่อ

“วันนี้มีส่งงานคณิตศาสตร์ นายทำเสร็จยัง”ปาล์มบอก

“ยังไม่ได้ทำเลย ขอยืมคณิตลอกหน่อย”นายเอ่ยขอยืมการบ้านคณิตศาสตร์ของปาล์มไปลอก

“นายนี่นะ”ปาล์มโวยนิดหน่อยก่อนจะหยิบสมุดคณิตศาสตร์ให้

นายรีบจัดการคัดลอกวานจากสมุดของปาล์มลงสมุดตนอย่างรวดเร็ว

ทุกๆครั้งที่ปาล์มได้ใกล้นาย มันเหมือนเป็นความสุขอย่างหนึ่ง เพราะนายก็เป็นคนที่ดูดีเลยทีเดียว

ขณะเรียนอยู่ในห้อง ปาล์มก็พยายามช่วยเหลือนายตลอด

“ยางลบอยู่ไหนวะ”นายหันซ้ายหันขวาเพื่อหายางลบของตน

ปาล์มเอายางลบของเธอไปวางไว้ที่โต๊ะนาย

นายหันกลับมาที่โต๊ะก็พบยางลบที่วางไว้ นายถึงกับมึนงงกับเหตุการณ์นี้มิใช่น้อยแต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่นี้ปาล์มก็มีความสุขแล้ว

“ชายคนนั้นหันซ้ายหันขวา หายางลบกันใหญ่

ฉันก็เลยเข้ามาช่วย โดยให้ยางลบกับเขา

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่า ฉันเป็นคนช่วย แต่ฉันก็มีความสุขสุดๆเลย

                                                                ชายในฝัน”

ปาล์มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขณะที่เขียนไดอารี่ก่อนจะลองเปิดอ่านบทก่อนๆที่เคยเขียนมา มันเป็นบทประพัทธ์ที่เกี่ยวกับเธอและเขา

“ทำอะไรอยู่ละ”นายเข้ามาในห้องอย่างฉับพลัน ทำให้ปาล์มรีบเก็บไดอารี่ลงไปใต้โต๊ะ

“ปะ....ป่าวไม่มีอะไรหรอก”ปาล์มปฏิเสธทันควัน

“ปะลงไปเรียนกันดีกว่า”นายชวนปาล์มลงไปเรียน

“ลง เดี๋ยวลงไป”ปาล์มบอกปาล์มเตรียมขิงพลางยิ้มไปด้วย

หลายวันต่อมา

ปาล์มเธอก็แปลกนะ ไม่เชื่อว่าจะมีคนที่ชอบ”พราวเพ่อนของเธอเอ่ยถามขึ้นมา

“ไม่เชื่อก็แล้วแต่แกเถอะ”ปาล์มค่อนข้างจะโมโหนิดหน่อยกับคำพูดของเพื่อน

“ฉันขอโทษนะ แต่ถามหน่อย ใครคือโชคดีกันละ”พราวขอโทษขอพายก่อนจะถามถึงคนที่ปาล์มชอบ

“ฉันไม่บอกหรอก”ปาล์มบอก

01“ไม่บอกก็ไม่เป็นไร ฉันไปหาเอาก็ได้”พราวบอก

ทันใดนั้นนายก็เดินเข้ามารวมวงสนทนา

“มีอะไรกันหรือป่าว”นายเข้ามานั่งก็จะอ้าปากถาม

“ไม่มีอะไรหรอก”ปาล์มรีบปฏิเสธก่อน

“ฉันกำลังถามคนที่ปาล์มชอบอยู่

“เธอมีคนที่แอบขอบด้วยเหรอไม่น่าเชื่อเลยนะ”นายไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไร

“เออ ใช่สิ”ปาล์มเคืองนายนิดหน่อยแต่เป้นคนที่ชอบเลยไม่อยากโกธรให้

“วันนี้เขาถามถึงคนที่ฉันชอบ

                ตอนแรกฉันก้อยากบอกว่าคนที่ฉันชอบคือเขา

                                แต่คิดไปว่าเขาคงจะไม่สนใจฉันหรอกจึงไปบอกไป”

เธอเริ่มเขียนไดอารี่ต่อจากบทเดิม แต่เขียนด้วยความเสียดายที่เธอไม่ยอมสารภาพรักกับนาย

“นี่ขอดูหน่อย”บาตหยิบไดอารี่จากมือเธอไปอย่างรวดเร็ว

“ไอ้เหี้ย เอาคืนมานะ”ปาล์มโวยวายพลางคว้าข้าวของโยนใส่ฉัน

“โอ้โฮ!ซึ้งสาดๆๆๆๆๆๆ”บาตอ่านแค่บทเดียวก่อนจะเอ่ยชม

“เอามา”ปาล์มพยายามคว้าไดอารี่จนได้คืนมา

“ไอ้เหี้ย มึงอ่านของกู เสียมารยาท”ปาล์มดาฉันไม่ยั้ง

“พึ่งรู้ว่าคนอย่างเธอก็โรแมนติกเป็นเหมือนกัน”บาตลันลาออกจากห้องไป

ปาล์มรีบดูสภาพไดอารี่ของเธอว่ามีอะไรเสียหายหรือป่าว ก่อนจะโล่งใจที่ไดอารี่ไม่เป็นอะไร แล้วก็รู้สึกโล่งใจอีกครั้งเมื่อความลับของเธอยังไม่ลุกเปิดเผยก่อนปาลืมรับเก็บไดอารี่ก่อนจะมีใครมายุ่งอีก

วันต่อมา เป็นวันหยุดเสียงมือถือของปาล์มดังขึ้นตั้งแต่เช้า

“อา โหล มี ไร ปา โท มา แต่ เช้า”ปาล์มที่ยังง่วงนอนอยู่

“ไปเที่ยวกันไม”เสียงของนายดังขึ้นมา ปาล์มถึงกับกระเด้งขึ้นมานั่งบนเตียงทันที

“เมื่อไร เมื่อไร”ปาล์มรีถามเวลานัดทันที

“10โมง”นายบอกเวลานัด

“ได้ๆจะรีบไปเดี๋ยวนี้ละ”ปาล์มรีบว่างสายก่อนจะมองนาฬิกาที่เหลือเพียง15นาทีเท่านั้น

เธอรีบจัดการธุระส่วนตัวก่อนจะรีบไปหานายทันที

นายมองซ้ายมองขวาหาเพื่อนของตนอย่างกระวนกระวาย

“ขอโทษที ฉันพึ่งตื่น”ปาล์มรีบวิ่งเข้าหยุดตรงหน้าก่อนจะขอโทษนาย

“เอาเถอะ ปาล์มเราไปดูหนังกันดีกว่า”นายชวนปาล์ม

“คือ ได้สิ”ปาล์มลังเลนิดหน่อยก่อนจะตอบตกลง

3ชั่วโมงต่อมา

“สนุกดีนะ เป็นไงบ้างละปาล์ม”นายชมหนังเรื่องนี้ก่อนจะหันถามปาล์ม

“สนุกดีนะ”ปาล์มชมตามนาย

“แล้วอยากกินอะไรละ”นามถามขึ้นมา

“ฉันเหรอ อยากกิน......กินอะไร”ปาล์มก็คิดไม่ออกเหมือนกัน

“เอางี้ ฉันพาไปกินไอศกรีมละกัน ฉันเลี้ยงเอง”นายยืนข้อเสนอให้ปาล์ม

“ก็ดีฉันตกลง”ปาล์มดีใจที่คนที่เธอชอบจะเลี้ยงไอศกรีมมากจนไปสะดุดล้มลง

“เป็นอะไรหรือป่าว”นายรีบเข้าไปดูอาการเพื่อนนอนร้องครวญครางอยู่ที่พื้น

“ขาท่าจะพลิกเดินไม่ไหว”ปาล์มได้ทีอ้อนนายใหญ่

“มาฉันช่วย”นายประคองปาล์มไปนั่งที่ม้านั่งที่ใกล้ที่สุด

แม่จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่มันก็ให้ปาล์มมีความสุขที่ได้อยู่ในอ้อมแขนของคนที่เธอชอบ

ถึงแม้ไอศกรีมที่มีคนเลี้ยงให้จะไมได้กิน เมื่อกลับมาถึงบ้านเธอก็รีบคว้าไดอารี่ทันที

“วันนี้ฉันเกิดปัญหานิดหน่อย

                                คนอื่นที่ได้เห็นก็น่าจะอิจฉาน่าดู”

เธอค่อยๆบรรจงเขียนบทต่อไป แต่ก็ต้องเขียนๆหยุดๆเพราะข้อเท้าพลิก

1เดือนต่อมา
“วันนี้ละ ฉันจะบอกรักกับผู้ชายคนนั้นให้ได้”ปาล์มเขียนไดอารี่สั่นๆก่อนรวบรวมความกล้าก่อนจะออกตามนายจนเจอ

“นาย ๆ นะ อา...”ปาล์มรีบตรงเข้าไปหานายแต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อเห็นผู้หญิงยื่นอยู่ข้างๆ

“นาย ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”ผู้หญิงท่าทางหึงห่วงเอ่ยถาม

“ฉันลืมแนะนำให้เธอรู้จัก นี่ปาล์ม ปาล์มนี้ฝน แฟนฉันเอง”นายแนะนำให้ทั้งคู่รู้จัก เมื่อปาล์มได้ยินใจก็ถึงกับสลาย

“อ้อ ยินดีที่ได้รู้จัก”ปาล์มพยายามควบคุมสติไว้ก่อนจะรีบหนีออกมาให้ห่างนาย

“ปาล์มจะรีบไปไหน”ถึงนายจะเรียกอย่างไรปาล์มก็ไม่ฟัง เมื่อเข้ามาในห้องปาล์มก็หยิบไดอารี่ขึ้นมาเขียน

“สุดท้าย ฉันก็เขาก็คงเป็นความรักที่เป็นไปไม่ได้

ถึงจะพยายามแค่ไหน แต่ก็ไม่เป็นผล”

ปาล์มขยี้ปากกาลงพลางน้ำตาตกด้วยความเสียใจ หลังจากนั้นปาล์มก็ไม่เคยโผล่หน้าไปหานายอีกเลยจนกระทั่ง จบการศึกษา

“พราวไม่เห็นปาล์มเลยเหรอ”นายเอ่ยถามเพื่อน

“ตั้งแต่นายเป็นแฟนกับฝน บาตก็ไม่เห็นปาล์มเข้าใกล้นายเลยนะ”พราวตอบ

“นายเราเข้างานกันเถอะ”ฝนเดินเข้ามาควงแขนก่อนจะลากถูนายเข้างาน

แต่ทันใดนั้นนายก็หันไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยื่นอยู่ตรงข้ามถนน

“ปาล์ม”นายรีบผละแขนออกจากฝนก่อนจะตรงดิ่งเข้าไปหา

“เธอหายไปไหนมาฉันเป็นห่วงรู้ป่าวนายถามขึ้นมา แต่ปาล์มไม่ตอบอะไรพลางยื่นไดอารี่ให้นาย

“เธอให้ฉันทำไม”นายหยิบไดอารี่ของปาล์มก่อนจะมองมันพอเงยหน้าขึ้นมาปาล์มก็หายไปเสียแล้ว

“นายได้เวลาแล้วเราเข้างานกันเถอะ”ฝนตามมาก่อนยกนาฬิกาข้อมือให้นายดูเป็นสัญญาณว่าเขาต้องเขางานแล้ว

“ขณะที่งานดำเนินไปนายก้เปิดไดอารี่ของปาล์มเหตุการณ์ต่างๆที่นายกับปาล์มได้ทำรวมกันถูกเขียนไว้ทั้งนั้นจนมาถึงนายสุดท้ายของไดอารี่

“ฉันอยากอวยพรให้นาย

                                                ขอให้ความรักมีแต่ความสุขใจ

                                                ไม่ว่าสิ่งไหนเข้ากันหมดทุกอย่าง

                                                ขอให้ความรักเขาและเธอไม่ให้จืดจาง

                                                มาเขาเคียงข้างไม่มีความทุกใด

                                                ขอให้ความรักดีกว่าที่ฝัน

                                                ไม่มีเปลี่ยนผันรักกันหมดหัวใจ

                                                ขอให้เธอนั้นได้ใกล้เคียงกันตลอดไป

                                                ถึงแม้ฉันไม่มีใคร

                                                แต่รักของเรายังมีอยู่เหมือนเดิม”

นายถึงกับตะลึงเมื่อคนที่ปาล์มชอบคือเขา

ทันใดนั้นพิธีกรก็พูดขึ้นมาในงาน

“ทุกคนครับ วันนี้เพื่อนคนหนึ่งซึ่งอยู่กับเรามานาน ได้จากไป ด้วยอุบัติเหตุ รถชนขอให้พวกเราอยู่ให้ความสงบเพื่อระลึกเพื่อนคนนี้ ปาล์ม นงอร สอนศิลป์”ทันทีที่นายได้ยินชื่อเพื่อนของเขา ไดอารี่ถึงกับหลุดออกจากมือ เขาตกใจไม่น้อยไม่ต่างอะไรจากคนอื่น

                                แล้วเมื่อกี่เขาคุยกับอะไรละ

ถึงแม้ว่าเพื่อนรักเขาจะจากเขาไป แต่ไดอารี่เล่มนี้นายก็เก็บมันไว้เป็นความทรงจำดีๆระหว่างเขากับปาล์มตลอดไป

“ปาล์มรู้ไม ในตอนที่เธออยู่สวรรค์ เราก็ยังคิดถึงเธอเสมอ เพราะเราเข้าใจกัน เธอไม่ต้องห่วงวงฉันหรอก หลับให้สบายเถอะนะปาล์ม นาย

                                                                                เสี่ยอู้ด อดิศวร